Door draagmoederschap een kinderwens in vervulling
Stefanie
Frank (51) en Willy (81) hadden een vijftal jaar geleden een sterke kinderwens. Er lagen verschillende opties op tafel, zoals adoptie, pleegouderschap, meerouderschap en draagmoederschap. Uiteindelijk hebben zij dankzij twee geweldige personen, een Amerikaanse eiceldonor én een Amerikaanse draagmoeder, hun dochter Antje (4) op deze wereld kunnen verwelkomen. Lees hieronder het interview met deze twee vaders en de weg die zij bewandeld hebben.
Kinderwens
Frank: “Al 30 jaar heb ik een kinderwens. Maar voor twee mannen en door ons leeftijdsverschil, lag dat spijtig genoeg erg moeilijk. Een paar jaar geleden was het echt ‘nu of nooit’. Jonger werd ik er niet op. Door verschillende wensouder-bijeenkomsten en conferenties kwam ik erachter dat het draagmoederschap dé manier voor ons was om onze wens in vervulling te laten gaan. Toch merkten we dat Belgische LGBTQ+-verenigingen voorzichtig zijn om deze manier te promoten. Enerzijds door het ontbreken van het wettelijk kader, anderzijds door het hoge prijskaartje dat eraan verbonden is. Maar het volledige plaatje paste gewoon 100% bij mij. We konden eindelijk een gezin vormen. Een gewoon gezin, wij met ons drietjes.”
Willy: “Vijf jaar geleden waren er voor ons twee mogelijkheden. Ofwel gingen we naar het Universitair Ziekenhuis te Gent. Daar moesten we dan zelf een eiceldonor en draagmoeder aanbrengen. Ofwel konden we naar Amerika gaan en zouden we begeleid worden door een surrogaat-agentschap. Zo’n agentschap coördineert alles; van het fertiliteitscentrum, biologische eiceldonor tot draagmoeder. Initieel hebben we een aantal mensen in de omgeving aangesproken zodat we niet naar het buitenland hoefden te gaan, maar we hebben nooit geschikte matches gevonden. Uiteindelijk ook beter dat we deze weg niet bewandeld hebben. Het gevaar bestaat natuurlijk dat vriendschappelijke of familiale banden in de toekomst onder spanning komen te staan en dat wouden we niet. Via een conferentie van Men Having Babies -dat onder andere ook in Brussel plaatsvindt- kwam er een schitterend Amerikaans agentschap op ons pad dat ons geweldig goed heeft begeleid in het hele proces!”
Draagmoederschap in Amerika
Frank: “We zijn uiteindelijk slechts twee keer in Amerika geweest. De eerste keer naar het fertiliteitscentrum voor psychologische testen, bloedonderzoek en het afleveren van een spermastaal. De tweede keer voor de geboorte van Antje. Toch heeft het hele proces maanden geduurd. We wouden het ook niet overhaasten, maar onze tijd nemen om een geschikte donor en draagmoeder te vinden. Via dat agentschap kregen we enkele voorstellen voor eiceldonoren. Dat verliep via een inlogplatform. Op dat platform kregen we inzage in voorstelberichten van donoren. Elke vrouw stelde zich voor door middel van een ingevulde vragenlijst en een introductievideo. Ook waren er foto’s beschikbaar en kwam de medische voorgeschiedenis van de donor aan bod. Na lang wikken en wegen hebben we gekozen voor een vrouw die ons aansprak omwille van haar warme uitstraling en haar interessante antwoorden op de vragenlijst. En het was direct een match. We hadden vrij snel embryo’s klaar met deze donor. Dus dan begon weer de zoektocht naar een draagmoeder. Via hetzelfde platform kreeg je op dezelfde manier voorstellen voor draagmoeders. Onze gekozen draagmoeder had gewerkt in deze sector. Dus ze wist heel goed wat te verwachten en hoe het eraan toeging. Dat vonden we een pluspunt. Zowel langs onze kant, als die van de draagmoeder vonden we het belangrijk dat er echt een band werd opgebouwd. Daarom hielden we elke zondag een videobel-date. Dan vertelden we over allerlei alledaagse zaken in ons leven. Het was altijd heel erg gezellig die facetime-momenten. Zo leerden we niet alleen de draagmoeder, maar ook haar gezin kennen. Ze had namelijk al drie kinderen met haar man.”
Willy: “De eerste poging was onmiddellijk raak. Onze draagmoeder was zwanger. Enkele weken voor de uitgerekende datum werd besloten om een datum van inleiden vast te leggen omwille van zwangerschapsdiabetes. We wisten dus wanneer we ons dochtertje konden verwelkomen. Een paar dagen voor deze datum zijn we naar Amerika afgereisd om nog wat tijd te spenderen met de draagmoeder en haar gezin. Het voelde allemaal heel vertrouwd, alsof we familie waren en elkaar al jaren kenden. Voor de geboorte van Antje hebben we wel via de Amerikaanse rechtbank een vonnis laten uitbrengen dat wij de wettelijke ouders waren van Antje. We vonden het belangrijk om dat op papier te hebben. Toch is dit document niet 100% sluitend, want de draagmoeder heeft nog 30 dagen bedenktijd. Alhoewel er bij ons of de draagmoeder nooit enige twijfel is geweest.
Frank: “21 juni 2018 is Antje geboren. Op voorhand hadden we afgesproken dat wij haar direct mochten overnemen van de draagmoeder. Door het agentschap werd aangeraden om daarna afstand te houden van de draagmoeder. Maar op de kraamafdeling lagen onze kamers vlak langs elkaar en door de goede band was dat heel moeilijk. Wij sliepen op onze eigen kamer bij de baby, maar onze draagmoeder kwam wel eens op bezoek. We vonden het prima dat ook zij even kon knuffelen met Antje.”
Willy: “Na enkele dagen mochten we haar geboortecertificaat en paspoort afhalen bij de bevoegde instanties. Daar stonden onze namen te pronken als “parent 1” en “parent 2”. Wat een overweldigend gevoel.”
Terugreis met baby
Frank: “Na een paar weken Amerika konden we de terugreis inzetten. Bij die terugreis voelde ik enorm veel spanning. Op mijn benen stond ik te trillen: niet alleen een kersverse baby in de armen, maar ook de angst dat we niet in België zouden geraken. Dat we tegengehouden zouden worden op een gegeven moment. Gelukkig hadden we alles goed voorbereid en hadden we een stapel papieren om te bewijzen dat wij de wettelijke ouders van Antje waren. Uiteindelijk is alles goed verlopen.”
Willy:” Haar inschrijven in onze gemeente daarentegen, ging heel moeizaam. De gemeente wou haar niet inschrijven als onze wettelijke dochter. Het dossier werd doorgespeeld naar hogere instanties waardoor ze initieel ingeschreven stond als vreemdeling. Vrij snel hebben we daarom besloten een advocaat in internationaal familierecht onder de arm te nemen. Want zelfs met een officiële DNA-test was de procureur niet overtuigd. Door het ontbreken van een wettelijk kader in België durfden niemand die erkenning goed te keuren. Pas na 2 jaar hadden we een uitgeprint document van haar erkenning als onze dochter in België. Surreëel gewoon.”
Advies over het draagmoederschap
Frank: “Welk advies ik zou geven aan anderen die deze weg willen bewandelen? Laat je begeleiden door een goed agentschap. Daar hebben we ontzettend veel aan gehad. Zij hebben ons op elk aspect erg goed geïnformeerd, waardoor we op alles voorbereid waren. We wisten op voorhand welke obstakels we zouden tegenkomen. Die ingesteldheid en die verwachtingen zorgen ervoor dat je niet telkens teleurgesteld wordt. We wisten bijvoorbeeld dat die erkenning in België moeilijk zou verlopen.”
Kindervragen
Willy: “Antje heeft wel al eens gevraagd: “Waarom heb ik geen mama?”. Allebei vinden we het belangrijk dat we open en eerlijk hierover zijn naar haar. Op maat van het kind proberen we uit te leggen hoe zij in ons gezin is gekomen. Antje kent de draagmoeder, want we hebben nog steeds regelmatig contact met haar. Elk jaar maak ik ook een leuk fotoboek over ons gezin voor haar zodat ze Antje kan zien opgroeien. Antje noemt de draagmoeder zelfs Auntie Molly, omdat ze echt als familie aanvoelt. Antje weet dat ze geboren is uit de buik van Auntie Molly in Amerika. Het concept van eiceldonatie is nog moeilijk voor Antje, maar ook dat zijn we van plan om toe te lichten. Onze dikke documentenmap met alle informatie van ons hele proces (van eiceldonor-gegevens tot bevalling en geboortecertificaat) willen we later samen doornemen met haar.”
Frank: “Maximale informatie vinden we inderdaad belangrijk. Daarom hebben we ook gekozen voor een ‘bekende’ eiceldonor. In principe zou Antje vanaf 18 jaar contact kunnen opnemen met haar. Maar dit contactrecht kan op elk moment door de donor terug ingetrokken worden. Dat ik Antje niet kan garanderen dat ze haar biologische donor kan ontmoeten, vind ik heel moeilijk. We hadden dit contactrecht via een rechtbank kunnen laten vastleggen in een Donor Bank Overeenkomst, maar dat is eigenlijk niet veel waard. Het is enkel een intentieverklaring die toch elk moment kan herroepen worden.”
Geweldig draagmoederschap-traject
Willy: “Wij zijn zelf heel erg blij hoe het verlopen is met ons Amerikaans agentschap. Het is de beste periode in mijn leven geweest met al die warme mensen rondom ons. Spijtig dat er in België nog steeds geen wettelijk kader is. Het kostenplaatje blijft uiteraard wel erg hoog. Dat ligt zeker niet aan de draagmoeder die veel geld zou eisen. Helemaal niet. Het merendeel van het geld gaat naar de agentschappen en fertiliteitscentra. Draagmoeders doen dit dus echt wel vanuit een wens om een ander koppel te helpen. Een ander groot hap uit het budget zijn advocaatkosten. We zijn twee keer voor een rechtbank verschenen: één keer in Amerika en één keer in België. Dat woog financieel zwaar door. Spijtig genoeg ontneemt dit hoge kostenplaatje heel wat LGBTQ+-ouders om hun kinderwens in vervulling te laten gaan. Daar zouden we in België beter verandering in brengen!”
Frank: ”30 jaar heb ik moeten wachten, maar eindelijk heb ik mijn gezin. We hebben een prachtige, gezonde dochter die af en toe kattenkwaad uithaalt. We doen ons best om haar in een warme liefdevolle omgeving te laten opgroeien en haar de wereld te laten ontdekken. Want uiteindelijk proberen we alles te doen vanuit haar belang. We voelen ons echt een gewoon gezin, niet anders dan een ander gezin. Dat gevoel is geweldig.”
Heb je interesse om via een boek aan jouw kind uit te leggen wat draagmoederschap is? Check dan zeker het kinderboek “Logeren in de buik”!
Verschillende andere kinderboeken rond het LGBTQ+-thema kan je hier vinden!
Benieuwd naar andere verhalen van LGBTQ+-ouders? Ontdek alle interviews op deze blog hier!
* Deze blogpost bevat affiliate links. Door jouw aankoop via bol.com ontvang ik een kleine vergoeding waarmee ik deze website kan onderhouden. Voor jou zijn er geen extra kosten aan verbonden.
