Zwanger met een donor: twee mama’s getuigen

Een paar jaar geleden besloten Nathalie (37) en Laura (36) hun gezin uit te breiden. Ondertussen vormen zij een prachtig LGBTQ+gezin met twee jonge kinderen, Anna (6) en Lucas (2). Nathalie werd twee keer zwanger met behulp van een anonieme donor. Graag delen zij hun verhaal met ons.

Twee voortrajecten met één donor

“Wij hebben gekozen voor twee verschillende trajecten voor onze kinderen. Nathalie heeft beide kinderen gedragen, maar Anna is verwekt via kunstmatige inseminatie met een donor (KID) en Lucas via eiceldonatie met donor. Waarom we het op deze manier gedaan hebben? Ikzelf heb een lichamelijke beperking en een zwangerschap is moeilijk voor mij. We zijn daarom eerst gestart met kunstmatige inseminatie met een donor aangezien dit een eenvoudiger traject is. Nathalie was vrij snel zwanger van Anna. Toch had ik ook de wens om een kind op de wereld te brengen met een genetische verwantschap. Vandaar onze keuze om via eiceldonatie een embryo (van mij en dezelfde donor) bij Nathalie te laten plaatsen. Vóór de eiceldonatie hebben we uitgebreid genetisch onderzoek laten uitvoeren om zekerheid te krijgen dat de baby gezond geboren zou worden. Door omstandigheden heeft het uiteindelijk vier jaar geduurd vooraleer we hier uitsluitsel rond kregen. Dat wachten en die onzekerheid was erg moeilijk voor mij. Ik wou zo graag mijn gezin.”

“Zo’n voortraject is in het algemeen wel stressvol. Op sommige momenten zaten we drie tot vier keer per week bij een dokter, voor allerlei echo’s, bloedonderzoeken, noem maar op. Je start met een traject en voor je het weet word je meegetrokken in de medische mallemolen. De dokters bepalen de weg en jij moet volgen. Romantisch is het zeker niet.”

Anonieme Deense donor

“Onze voortrajecten verliepen via een Belgisch ziekenhuis, dus automatisch werd het een anonieme donor (wetgeving van 2016) . Wel hebben we besloten om voor een Deense donor te gegaan. Het voelde voor ons prettiger om zekerheid te hebben dat we de donor niet zouden tegenkomen bij de bakker, bijvoorbeeld. Voor beide kids hebben we dezelfde donor genomen. Op die manier zijn ze via de donor toch genetisch verbonden aan elkaar. Dat vonden we belangrijk. Ondanks dat één kind niet genetisch verbonden is aan onszelf, voelen we daarin geen verschil. We houden zielsveel van hen allebei.”

“Gezien de Belgische wetgeving van de ziekenhuizen moesten we dus met een anonieme donor verder. Dan duiken er toch verschillende vragen op. Zullen de kinderen behoefte hebben om een zoektocht te starten? Hoe moeten ze daar dan in godsnaam aan beginnen? Hoe zal die man – die gekozen heeft voor anonimiteit – daarop reageren? Hoeveel halfbroers en -zussen zullen ze vinden? Die vragen komen binnen en zorgen soms voor kopzorgen. Maar als ze die zoektocht wensen, dan zullen we daar 100% achterstaan. Aan de zijlijn zullen we voor hen klaar staan. Ook al weten we op voorhand dat het niet gemakkelijk zal verlopen. Zoiets gaat gepaard met veel onzekerheden en onvoorspelbaarheden. Het anonieme donorschap heeft sowieso een impact op hen, en ook op ons.”

Heeft jouw kind de wens om een zoektocht te starten naar zijn of haar onbekende donor. Wens je jouw kind hierin bij te staan? Bekijk dan zeker de website www.donorkinderen.com

Reacties van de omgeving

“Over het algemeen zijn de reacties positief. Zowel op school als op het werk worden we niet anders behandeld dan een heterokoppel. Dat voelt fijn. Eigenlijk zijn we ook maar gewone doodnormale ouders. Mensen zijn wel nieuwsgierig. Bij moederdag vroeg een collega wie van ons twee in de bloemetjes gezet zou worden. Ik stelde haar de vraag: wat denk jij zelf? Waarop de collega doodleuk antwoordde: Nathalie natuurlijk, want zij is de echte moeder. Zo’n uitspraak doet wel pijn. Al heb ik zelf geen kinderen gedragen, ik voel me evenveel mama over beide kinderen. Ik probeer dat niet persoonlijk op te vatten en dat juist als educatie-moment te gebruiken.”

Advies voor toekomstige LGBTQ+ ouders

“Het belangrijkste advies dat ik kan geven aan toekomstige LGBTQ+ ouders is: neem je tijd! Informeer jezelf eerst goed over alle mogelijke voortrajecten die er bestaan. En dit kunnen ook ‘kleine’ zaken zijn zoals “wie wordt er eerst zwanger?” als er twee vrouwen betrokken zijn. Verzamel eerst alle info en ga dan in dialoog met elkaar. Een tof boek hiervoor is ‘Eerste hulp bij kinderwens’. Spreek je wensen uit en stel elkaar 1000 vragen. Mogelijks kan er hier en daar een discussie ontstaan. Dit is juist gezond. Het is belangrijk dat jullie op één lijn komen te staan. Want weet, als je eenmaal in dat voortraject stapt, vertrekt die trein en vlieg je van de ene afspraak naar de andere. Kinderen op de wereld zetten als LGBTQ+ ouder, het is niet eenvoudig!”

Hartveroverend

“Onlangs zaten we verdiept in het kinderboek ‘Maar HOE dan?!’ van Philippine van der Goes. Hierin komt een stukje naar voren over ‘kunstmatige inseminatie met een anonieme donor’. We wilden het boek gebruiken om onze oudste dochter uit te leggen hoe dat werkt. Door zo’n boek kunnen we op kindermaat uitleggen hoe wij ons gezin gevormd hebben. Een anonieme donor maakt daar deel van uit. Spontaan was de reactie van onze dochter: “Toch jammer voor die meneer dat die ons niet kent!”. Terwijl de jongste te pas en te onpas uitroept: ik heb héél véél mama’s! Heerlijk vinden we die reacties. Met een brede glimlach worden we er helemaal warm van.

Wens je meer te lezen over zwanger worden door middel van hormonen, IVF, donors, draagmoeders en nog veel meer? Check dan zeker het boek “Eerste hulp bij kinderwens” door Paul De Bont.

Hebben jullie een kinderwens? Welk trajecten willen jullie aangegaan? Hoe hebben jullie dit ervaren? Laat het weten in de reacties hieronder.

Benieuwd naar andere unieke interviews? Lees ze hier!

* Deze blogpost bevat affiliate links. Door jouw aankoop via bol.com ontvang ik een kleine vergoeding waarmee ik deze website kan onderhouden. Voor jou zijn er geen extra kosten aan verbonden.